We gaan naar huis…
We vertrekken van waar we begonnen zijn. Dezelfde Starbucks, maar zoveel ervaringen rijker.
Nadat we de auto terug waren gaan brengen en opweg waren naar de luchthaven verloor ik even mijn “cool”. Huilen voor een auto… Chuck the Truck had 12 kilometer op zijn teller toen we vertrokken op ons avontuur. We leverden hem in met 4897 kilometer op zijn teller.
Hij was een beetje onze 5e reisgenoot.
Nu het vliegtuig op voor 11 uur tot in Frankfurt. Dan 2 uurtjes wachten om dan nog een vlucht van 45 minuten te nemen naar Brussel.
Op 1 dag heb ik de kortste en langste vlucht genomen ooit in mijn leven.
Het einde van onze reis door West-Amerika was echt een rollercoaster van emoties! Van diepe voldoening tot een beetje droevigheid, het zat er allemaal in. Man, wat hebben we een waanzinnige tijd gehad! We hebben zoveel ongelooflijke landschappen gezien, van de epische Grand Canyon tot de bruisende steden langs de kust.
Nu we terugblikken, lijkt het allemaal als een droom die veel te snel voorbijging. Elke mijl op de weg voelde als een avontuur op zich, vol met gekke ontmoetingen en momenten die we nooit zullen vergeten. Het voelt als gisteren dat we begonnen, maar hier zijn we dan, terug op de plek waar het allemaal begon.
Het is moeilijk om gedag te zeggen, maar we weten dat de herinneringen aan deze reis voor altijd bij ons zullen blijven. We hebben zoveel geleerd, zoveel gelachen en zoveel ontdekt over onszelf en de wereld om ons heen. Dus terwijl we deze reis afsluiten, kijken we uit naar de volgende avonturen die op ons wachten. En misschien duurt dat minder lang dan we denken…
-Marie Vervalle-